خان ننه، هایاندا قالدین
بئله باشیوا دولانیم
نئجه من سنی ایتیردیم!
دا سنین تایین تاپیلماز
سن أولن گون، عمه گلدی
منی گتدی آیری کنده
من اوشاق، نه آنلیایدیم؟
باشیمی قاتیب اوشاقلار
نئچه گون من اوردا قالدیم
قاییدیب گلنده،باخدیم
یئریوی ییغیشدیریبلار
نه أوزون، و نه یئرین وار
«هانی خان ننه م؟» سوروشدوم
دئدیلرکه:خان ننه نی
آپاریبلا کربلایه
که شفاسین اوردان آلسین
سفری اوزون سفردیر
بیر ایکی ایل چکرگلینجه
نئجه آغلارام، یانیخلی
نئچه گون ائله چیغیردیم
که سسیم، سینم توتولدی
او، من اولماسام یانیندا
أوزی هئچ یئره گدنمز
بو سفر نولوبدی، من سیز
أوزی، تک قویوب گئدیبدی؟
هامیدان آجیخ ائدرکن
هامییا آجیخلی باخدیم
سونرا باشلادیم که: من ده
گئدیرم اونون دالینجا
دئدیلر: سنین کی تئزدیر
امامین مزاری اوسته-
اوشاقی آپارماق اولماز
سن اوخی، قرآنی تئز چیخ
سن اونی چیخینجا بلکه
گله خان ننه سفردن
تله سیک راوانلاماقدا
اوخویوب قرآنی چیخدیم
که یازیم سنه: گل ایندی
داها چیخمیشام قرآنی
منه سوقت آل گلنده
آما هر کاغاز یازاندا
آقامین گؤزی دولاردی
سنده کی گلیب چیخمادین
نئچه ایل بو انتظارلا
گونی، هفته نی سایاردیم
تا یاواش یاواش گؤز آچدیم
آنلادیم که، سن أولوبسن!
بیله بیلمیه هنوزدا
اوره گیمده بیر ایتیک وار
گؤزوم آختارار همیشه
نه یاماندی بو ایتیک لر
خان ننه جانیم، نولِیدی
سنی بیرده من تاپایدیم
او آیاقلار اوسته، بیرده
دؤشه نیب بیر آغلایایدیم
قولی حلقه سالمیش ایپ تک
او آیاغی باغلیایدیم
که داها گئدنمیه ایدین
گئجه لر یاتاندا، سن ده
منی قوینووا آلاردین
نئجه باغریوا باساردین
قولون اوسته گاه سالاردین
آخی دنیا نی آتارکن
ایکیمیز شیرین یاتاردیق
یوخودا(لولئی)آتارکن
سنی من بلشدیرَردیم
گئجه لی، سو قیزدیراردین
أوزیوی تمیزلیهردین
گنه ده منی أوپردین
هئچ منه آجیخلامازدین
ساواشان منه کیم اولسون
سن منه هاوار دوراردین
منی، سن آنام دؤینده
قاپیب آرادان چیخاردین
ائله ایستیلیک او ایستک
داها کیمسه ده اولورمی؟
اوره گیم دئییر کی: یوق- یوق
او ده رین صفالی ایستک
منیم او عزیزلیگیم تک
سنیله گئدیب، توکندی
خان ننه، أزون دیئیردین
که: سنه بهشت ده، آلله
وئرجک نه ایستیورسن
بو سؤزون یادیندا قالسین
منه قولینی وئریب سن
ائله بیر گونوم اولورسا
بیلیسن نه ایسته رم من؟
سؤزیمه درست قولاخ وئر:
(سن ایلن اوشاخلیق عهدین)
خان ننه آمان، نولِیدی
بیر اوشاخلیغی تاپایدیم
بیر ده من سنه چاتایدیم
سنیلن قوجاقلاشایدیم
سنیلن بیر آغلاشایدیم
یئنیدن اوشاق اولورکن
قوجاغوندا بیر یاتایدیم
ائلر بیر بهشت اولورسا
داها من ئوز آللاهمیمدان
باشقا بیر شئ ایستمزدیم
استاد شهریار، تبریز، فروردین 1355
بسم الله الرحمن الرحیم
وقتی که دل پر میزنه توصحن امام رضائه
پیش ضریح آقامه مثل آهویی می مونه
میره کناره ضامنش تادردشو دوا کنه
میگه آقای مهربون چی میشه ضامن ما بشی
امام رضا امام رضا
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
